In 1994 kreeg ik te horen dat ik diabetes type 1 had. De endocrinoloog, huisarts en diëtist waren duidelijk : ‘Als diabeet mag je alles blijven eten, maar tel je koolhydraten en pas je insuline daarop aan.’
Koolhydraten berekenen:makkelijk toch?
Light werd mijn bondgenoot. Boerenboter maakte plaats voor margarine, mijn keukenkasten vulden zich met kunstmatige suikervervangers.
Op mijn volkorenboterham? Confituur, met kunstmatige suikers uiteraard.
Het was aanpassen, maar het duurde niet lang vooraleer ik de formule om koolhydraten te berekenen begreep.
Een lage suikerspiegel? Dat werd opgelost met een half blikje cola, aangevuld met een boterham of andere snelle suikers.
Simpel toch?
De weg naar beneden
Ik schermde me vaak af voor de buitenwereld want ik schaamde me voor mijn diabetes. Gelukkig is de ziekte redelijk onzichtbaar, maar ik droeg een zware rugzak mee. Bij elke hap en slok die ik nam moest ik nadenken én hopen dat mijn waarden niet de lucht inschoten.
Elke dag opnieuw.
Ik liep voortdurend te corrigeren met insuline
Het voelde als een enorme druk, want ik wou het natuurlijk goed doen.
Nauwkeurigheid en discipline zijn zo belangrijk. Het zit vaak in de details. Lees mijn verhaal .
Is dat niet iets waar jij ook vaak met andere diabeten om lacht?
Eigenlijk zijn we allemaal perfectionisten naast elkaar.
Na 22 jaar berekenen en tellen, begon dit leven zijn tol te eisen. Ik voelde dat er iets niet klopte. Ik was extreem moe, slechtgezind en ik werd uiteindelijk geveld door een burn-out.
Cola in de vuilbak
Tijdens mijn zoektocht naar oplossingen kwam ik bij een arts terecht die de Chinese geneeskunde toepast.
Zij vertelde me dat Chinezen diabetes op een heel andere manier bekijken.
‘Hoeveel cola’s per week drink jij als je zo veel hypo’s op één dag doet, Charlotte?’, vroeg ze me.
Dat frisdrank niet gezond is, wist ik wel.
Maar toen ze vertelde wat suiker met ons lichaam doet, schrok ik.
Wat ze vertelde was zo herkenbaar.
Mijn lijf was te moe om al die suikers te verwerken.
Diezelfde dokter raadde me aan om mijn ongezonde eetgewoontes los te laten. Alleen zo zou ik weer een stabielere bloedsuiker krijgen en energie kunnen opbouwen.
Al die verkeerde gewoontes en koolhydraten hadden trouwens ook voor een lekkende darm gezorgd, waardoor giftige stoffen meteen in mijn bloedbaan belandden en ik me voortdurend moe voelde.
Sinds die dag komt frisdrank niet meer in huis.
Maar hoe moest ik nu mijn hypo’s oplossen?
Uiteindelijk duurde het vier maanden vooraleer ik de mentale klik kon maken en voor andere voedingsgewoontes koos.
Trendsetter voor de hype
Water en biologische thee werden mijn nieuwe favoriete drankjes. Ik schrapte steeds vaker zetmeelhoudende en koolhydraatrijke voeding van het menu, zette geen geen brood en gluten op m’n boodschappenlijstje.
Geraffineerde suikers liet ik staan, net als groenten met een hoge glycemische waarde.
Ook zuivelproducten beperkte ik…
Ik werd trendsetter, lang vóór de hype.
Om mijn darm te herstellen liet ik enkele maanden ook koffie en alcohol staan.
‘Wat blijft er dan nog over?!’, hoor ik je denken.
Meer dan je denkt!
Ik beloof het je.
PURE VOEDING is het antwoord.
Al enkele maanden na de switch naar mijn aangepaste eetgewoonten zonder koolhydraten begon ik mij beter te voelen. Een poosje later kon het iets minder strikt maar dit was nodig om mijn darmwand te herstellen en intoleranties weg te werken.
Of ik soms spijt heb van die beslissing?
Geen seconde.
Ik wou dat ik er veel sneller mee begonnen was…
Het had me heel wat frustratie en verdriet bespaard.
Wil jij graag ook jouw verhaal met ons delen?
Dagelijks krijg ik de vraag:
“Charlotte, hoe kan ik mijn HbA1c verlagen?”
In mijn e-book vertel ik je welke TOOLS helpen om jouw HbA1c onder controle te houden.
