In mei 2019 kreeg ik het verdict ‘diabetes type 1’ na de wegname van mijn pancreas, het gevolg van een chronische pancreatitis.
Ik onderging meteen ook een transplantatie van mijn eigen eilandjes van Langerhans. De artsen waren er vrij zeker van dat ik aan de operatie een goed regelbare diabetes zou overhouden. Ik was bereid om dat risico te nemen. Al tien jaar leefde ik in constante pijn. Dat was niet langer houdbaar.
Al snel na de operatie merkte ik dat mijn bloedsuiker heel moeilijk te regelen was. Volgens de artsen moest ik het wat tijd geven, maar na enkele maanden kreeg ik te horen dat de transplantatie mislukt was. Ik stapte over van inspuitingen naar een insulinepomp. Maar ook dan bleef mijn bloedsuiker erg moeilijk te regelen. Ik was ook voortdurend moe. Vooral dat totale gebrek aan energie trok me over de streep om met Charlotte in zee te gaan.
Charlotte leerde me mijn bloedsuikerwaarden beter begrijpen. Ze gaf me een beter inzicht in mijn hypo’s en hoe ik die moest behandelen. Ik switchte naar een koolhydraatarme leefstijl.
Al snel maakte die oververmoeidheid plaats voor meer energie. Naarmate het traject vorderde stond ik beter uitgeslapen op, iets waar ik al jaren van droomde.
Ik leerde ook dat een goede planning van zowel voeding, werk als ontspanning een grote hulp kan zijn. Ook zonder pancreas levert het aanpassen van je levensstijl duidelijk bijzondere resultaten op.
Mijn HbA1c was bij de start van het traject 8.5%. Na 6 sessies is die gedaald tot 5,7%.
Charlotte is een lieve en warme vrouw. Ik voelde me meteen op mijn gemak bij haar. Na het traject voel ik me klaar om zelf aan de slag te gaan. En ik weet dat als het even moeilijk gaat, zij er altijd voor me zal zijn.
Marianne
