Marjolein

Diabetes kwam op de laatste plaats.

Dat ik op mijn veertiende plots veel gewicht begon te verliezen en opnieuw in bed plaste, was alles- behalve normaal. Een bloedanalyse toonde aan dat ik type 1 diabetes had, net zoals mijn vader. Ook al was de ziekte voor mij geen complete onbekende, die diagnose viel me heel zwaar. Als tiener wil je geen buitenbeentje zijn. Diabetes heeft me dus altijd in de weg en door een moeilijke scheiding zat het me de laaste jaren privé ook niet mee. Diabetes kwam toen altijd op de laatste plaats.

Mijn leven stond op zijn kop.

Toen ik Charlotte via een bericht op Facebook tegenkwam, nam ik contact met haar op. De laatste tijd had ik heel wat persoonlijke tegenslagen gekend waardoor een coaching er financieel eerst niet in zat voor me.

Een wandeling in de natuur heeft me doen beslissen dat ik dé stap zou zetten om met Charlotte aan de slag te gaan.

Ik had echt (meer) tijd nodig voor mezelf en voelde me vaak onbegrepen in het (diabetes)leven. Ik was erorm gemotiveerd om het coachingtraject van 6 maand met Charlotte aan te vatten.

Mijn leven stond op zijn kop en dankzij Charlotte heb ik nieuwe stappen leren zetten.
Charlotte heeft me geleerd meer te vertrouwen op mezelf en vanuit mijn gevoel te handelen ipv vanuit mijn hoofd.

Mijn voortdurende (negatief) denken en piekeren in combinatie met het voortdurend schiommelen van mijn bloeduiskerwaarden maakten me het emotioneel en fusiek erg moeilijk soms.

Mijn droom werd werkelijkheid.

Beslissingen nemen  vanuit mijn hart was erg moeilijk voor me, ik deed altijd alles voor een ander maar nooit voor mezelf.
Charlotte heeft me terug laten VOELEN en hierdoor kon ik veel beter en bewustere beslissingen nemen. “Ik voel me altijd zo geweldig als ik van bij haar kom, net alsof ik weer opgeladen ben. “

Ik heb stappen gezet professioneel, privé en met mijn diabetes.

Ik ben zelfs opnieuw gaan studeren.

Ik droomde al erg lang van om mijn studie  ‘verpleegkunde ‘ weer op te nemen:  wel in september ben ik opnieuw gestart met studeren.
Hier ben ik écht apetrots op.

Dit en enkele andere beslissingen hebben ervoor gezorgd dat ik positief op 2019 terug kijk.

Ik voel dat ik krachtiger in het leven sta en dat mijn diabetes me niet in de weg meer zit.

En ja, er zijn wel eens dagen dat het eens wat minder gaat, dat heeft iedereen toch, niet? Die horen bij het leven.

Mijn voeding en diabetes blijven soms een uitdaging maar het voelt nu anders dan ervoor.

Ik voel me echt gelukkig de laatste tijd en ik voel me elke dag minder bang en onzeker. Dat gelukkig gevoel doet deugd en ga ik proberen vol te houden.

Ik weet dat Charlotte er altijd zal zijn als ik haar nodig heb, en dat geeft me een zéér fijn gevoel.