De dag dat ik de diagnose Diabetes Type 1 kreeg, herinner ik me alsof het gisteren was. De dag begon als een gewone schooldag. Ik ging met de fiets naar school, wat verderop in de stad. Er stond die dag een klassikaal medisch onderzoek gepland.
Ik weet nog hoe ik in een potje moest plassen en er ++++ op de urinestrip verscheen. De dokter zei me dat ik langs de huisarts moest, maar verzekerde me dat alles goed kwam. Ik was 14 jaar en had geen flauw idee van wat er aan de hand was. Laat staan dat ik er de ernst van inzag. Een beetje somber fietste ik naar huis, dorstig (ik dronk al weken erg veel) en in gedachten verzonken.
Wist ik veel wat er me te wachten stond, dat ik me voortaan elke dag meer dan bewust zou zijn van mijn kwakkelende bloedsuikerspiegel. Na het bezoekje aan de huisarts diezelfde avond, begon het me pas echt te dagen. Ik voelde me in shock, verdoofd en zo onwetend over dit ziektebeeld. Ik wist enkel dat mijn leven dramatisch zou veranderen. Ik probeerde me rustig te houden en vooral geen emoties te tonen. Ik zou doen wat er van me verwacht werd: krachtig blijven in deze storm van gebeurtenissen. Diep vanbinnen voelde ik me bevroren …
Het vertellen aan familie en vrienden.
Familie en vrienden vertellen dat ik diabetes had was mijn grootste struikelblok. Ik schaamde me diep. Tijdens die eerste maanden (lees: jaren) vond ik geen klankbord. Ik voelde me ongelukkig, eenzaam en zat slecht in mijn vel. Ik kon niet over mijn ziekte praten zonder te huilen. Vooraleer het met anderen te delen, wou ik mijn eigen emoties onder controle krijgen en meer over de ziekte te weten komen.
Mijn diabetes-diagnose was een soort van rouwproces voor me. Ik lag vaak huilend in bed. Zou ik me ooit nog jong en zorgeloos voelen? Zou ik ooit kinderen kunnen krijgen? Zou ik ooit een ‘liefje’ vinden? Zou ik oud kunnen worden?
Familie is belangrijk.
Dit jaar staat Werelddiabetesdag in het teken van ‘Diabetes en familie’. De impact van diabetes op een gezin valt niet te onderschatten, maar gezinsleden bieden vaak ook heel wat steun voor mensen met diabetes, zowel op emotioneel als praktisch vlak. Die steun is ontzettend belangrijk.
Daarom wil ik jou op deze Werelddiabetesdag graag 4 waardevolle tips meegeven voor als je een geliefde met diabetes hebt.
1. Motiveer
Elke dag is een uitdaging, zeker als de bloedwaarden alle kanten uitgaan. Benadruk hoe goed je partner bezig is.
2. Preek niet
We zijn er om steun te geven, maar onthoud dat zij zélf de verantwoordelijkheid dragen. Overmanagement en micromanagement kunnen erg frustrerend zijn, voor beide partijen. Laat je partner zelf beslissingen nemen.
3. Wees geduldig
Probeer om niet terug te snauwen wanneer je partner een nare opmerking maakt of erg humeurig is. Mogelijks ligt een hypo of hyper aan de basis van zijn gedrag, en dat is niet zijn schuld. Het kan lonen om een grens te stellen die ervoor zorgt dat je partner zijn bloedsuikers gaat meten.
4. Ga samen op ontdekking
Ga na of het ziekenhuis of de patiëntenvereniging informatiemomenten organiseert. Maak tijd vrij en ga er samen naartoe. Er valt nog genoeg te leren over diabetes!
De ontwikkelingen gaan razendsnel… en enkel de ervaring doet jullie groeien als team.
Op een dag als deze wil ik ook even stilstaan bij al mijn lotgenoten, bij wie de ziekte vaak wel zichtbaar is en die dagelijks moeten omgaan met de complicaties ervan. Dagelijkse vermoeidheid, een extra auto-immuunziekte, spier- en gewrichtspijnen, brainfog en vergeetachtigheid, en zoveel meer waardoor de levenskwaliteit niet meer hetzelfde is.
Ik begrijp als geen ander wat diabetes met je kan doen. Ik zou nog steeds liever diabetesvrij zijn, maar toch ben ik mijn ziekte vandaag ook dankbaar. Ik ben trots omdat het me geleerd heeft mijn vermoeidheid, stemmingswisselingen en legio kwaaltjes te verslaan. Diabetes heeft me bewuster doen leven en ervoor gezorgd dat ik vandaag doe wat ik graag doe.
Dankbaar
Ik mag me echt gelukkig prijzen dat ik een gezin heb waarin iedereen me steunt en kansen geeft. Ik ben dankbaar omdat ik een begripvolle man heb, die vaak alles alleen aankan zodat ik de tijd heb voor mezelf en mijn diabetes. Ik hoef hem niet te bewijzen dat dat het leven soms wél eens lastig en vermoeiend is. Want voor de buitenwereld lijkt diabetes niet zo erg en makkelijk om mee te leven. Dat begrijp ik best. Maar de buitenkant vertelt je niet altijd alles. Kiezen voor mezelf is vaak noodzakelijk en dan is het zo fijn als mensen dat begrijpen, zonder dat er verantwoording voor nodig is.
Boek online je gratis kennismakingsgesprek
Dagelijks krijg ik de vraag:
“Charlotte, hoe kan ik mijn HbA1c verlagen?”
In mijn e-book vertel ik je welke TOOLS helpen om jouw HbA1c onder controle te houden.
