In september 2020 voelde ik me ellendig. Ik had net een moeilijke periode achter de rug. De relatie met mijn man liep een jaar eerder stuk, ik was alleen gaan wonen, superdruk op het werk, corona, geen vakantie.. Ik dacht: “Ik zit er wat onderdoor, maar komt wel goed”.
De daarop volgende weken ging het echter van kwaad naar erger: ik was doodmoe, had geen energie om iets leuks te doen, sporten lukte niet meer, ik verloor ineens zomaar gewicht, ik vloog uit tegen de mensen rondom mij en collega’s en had ineens veel dorst. Maar dan nog dacht ik: “Ik zal wel eens naar de dokter gaan als het wat rustiger is”.
Op 13 december 2020 besliste mijn lichaam daar echter anders over en ging het licht even uit. Een doktersbezoek en een daarbij horende bloedafname sloegen meteen alarm. Mijn bloedsuikerspiegel stond op 490! En ineens, plots zit je in de mallemolen met een diagnose van diabetes T1.
Ik? Ik at gezond, leefde gezond: wat had ik misdaan?
Mijn wereld stortte in. Ik kon dit niet geloven. Ik? Ik at gezond, leefde gezond, hoe kon dit mij nu overkomen of erger nog: wat had ik misdaan?
Ik kreeg in het ziekenhuis info rond hoe ik moest omgaan met mijn diabetes: een schema om mijn dosis te bepalen volgens de waarde dat ik stond en een overzicht van hoeveel koolhydraten er zaten in brood, een croissant, 10 frietjes, een pizzapunt, …. Allemaal zaken die ik al jaren niet of zelden at.
Ik hield mijn eetpatroon aan en belandde van de ene hypo in de andere. Na overleg met het ziekenhuis kreeg ik te horen dat ik te weinig koolhydraten at. Dat ik dat moest aanpassen. En wat doe je als je niet beter weet? Ik at terug koolhydraten.
Gevolg: darmkrampen, nog meer moe, acné en meteen gewichtstoename. Ik raakte in paniek. Het kon toch niet zijn dat ik zo verder met deze ziekte zou moeten leven? Want waarom moest ik meer koolhydraten eten als ik me er slecht bij voelde en ze mij bloedsuikerpieken bezorgden?
Ik kon me helemaal vinden in het verhaal van Charlotte
Via facebook ben ik in een groepje rond DT1 terechtgekomen en stelde daar mijn vragen. In het algemeen las ik veel reacties als… eet wat je wil en spuit insuline navenant. Tot er iemand reageerde die me vertelde dat ze met hetzelfde had geworsteld, maar hulp had gevonden bij een diabetes lifestyle coach: Charlotte.
Ik las de hele website door en kon me helemaal vinden in het verhaal. Dus, ik startte met het traject “Slim eten voor diabeten’ in combinatie met een aantal 1:1 sessies met Charlotte.
Dit was voor mij een hele verademing. Ik kreeg inzicht in welke invloed koolhydraten, eiwitten en vetten hadden op mijn bloedsuikerspiegel en hoe ik door koolhydraatbeperkend te eten opnieuw controle zou hebben op mijn glucoserollercoaster. En dat was ook. Zodra ik dit begon toe te passen zag ik hoe mijn dagwaarden gemiddeld rond de 90 à 100 lagen. Ook de 1:1 gesprekken gaven me meer inzicht dat diabetescare meer is dan voeding. Het gaat om jezelf graag zien, jezelf me-time gunnen, stress proberen te bannen, goed slapen, … allemaal factoren die ook invloed hebben op een bloedsuikerspiegel.
Ik paste alles toe wat Charlotte me leerde en won al zeer snel mijn zelfvertrouwen terug. Ik kreeg ook en andere kijk op mijn lichaam. Waar ik voorheen elk vetrolletje of brede heup wel zag, zag ik nu een lichaam waarvan een functie niet meer werkte (pancreas) en ik dat moest overnemen.Ik sta aan het stuur om voor dat lichaam te zorgen en het leerde me ook mijn lichaam aanvaarden, ook al heeft het niet de ‘perfect’ sizes.
Ik bepaal nu hoe ik omga met DT1
Ik heb nu het gevoel dat ik bepaal hoe ik omga met DT1, en DT1 niet mijn leven laat bepalen.
Heb ik soms nog “goestingskes” in eens een lekkere spaghetti of een pak friet of een lekker stuk frangipanetaart? Tuurlijk! Ik ben ook maar een mens. Maar ik kies ervoor om hier niet aan toe te geven, ook al vragen mensen rondom mij of ik niet te streng ben voor mezelf. Misschien wel, maar het is een keuze waar ik me goed bij voel. En als je graag kookt kan je heel wat alternatieven zoeken om jezelf ook in lowcarb te verwennen met lekkernijen. Het is voor mij geen dieet, maar een bewuste voedingskeuze.
Ja, er zijn nog dagen dat het minder goed gaat en dat ik te hoge of te lage waarden heb. Maar ik zie die waarden dan niet langer als een rapport, louter als een melding die aandacht vraagt en waarop ik reageer. Aandacht om er een volgende keer beter op te anticiperen.
Ik ben Charlotte dan ook zeer dankbaar, om vanuit haar ervaring, mij als diabetesgroentje meteen op het goede pad gezet te hebben. Ik heb misschien het ‘geluk’ dat ik pas op oudere leeftijd (46) diabetes heb gekregen. Maar ik ben zo dankbaar dat ik nu de juiste tools heb om dit meteen goed en vol zelfvertrouwen aan te pakken.
Groetjes,
Sandra
Sandra volgde het Slim eten voor Diabeten traject.
Boek online je gratis kennismakingsgesprek
Dagelijks krijg ik de vraag:
“Charlotte, hoe kan ik mijn HbA1c verlagen?”
In mijn e-book vertel ik je welke TOOLS helpen om jouw HbA1c onder controle te houden.
